Drzewo, które rośnie 12 owoców

Drzewo, które co roku wyrasta 12 owoców brzydoty. Wciąga je do maszyny. Podaje im leki i zbiera dane o działaniu antysteroidów. Na koniec robi mu zdjęcie.

BOHATERKA: Ma drzewo. Co roku daje im owoce, ale muszą znosić zapach. Zabierają je do domu i oglądają, a następnie sprzedają.

Na koniec do doków podjeżdża samochód z dwiema maskami. Z maski pasażera wyskakuje facet. Jest pokryty tatuażami i bandażami. Podchodzi do wieży. Ma na sobie kapelusz-młot.

BOHATER: Kim jesteś?

ODBIERA OCZY OD KSIĄŻKI. ZADRAPANIE OCZY.

BOHATER: Jestem Tyrone.

Uderza w rękę kapitana łodzi i wrzuca do morza metalową skrzynkę. Kapitan łodzi uśmiecha się.

HERO: Teraz historia dobiega końca.

Po godzinie zatonięcia wyskakuje Tyrone.

HERO: Moje ciało zostało znalezione na dnie morza.

Bohater nurkuje, aby znaleźć tajemniczy obiekt na dnie morza. Kiedy go podnosi, staje się kroplą deszczu.

HERO: Koniec.

• • •

PIĘĆ DNI. Bohater czyta książkę. Ma problemy z zapamiętaniem wielu z nich. Zaczyna się i kończy w ten sam sposób. Ma odrobinę zawrotów głowy.

Czyta o pulpie drzewnej, pszczołach, Chińczykach, Japończykach.

Zaczyna płakać. Czyta o FANG z góry lodowej. Zabija ludzi na Titanicu. Zapisuje coś w zeszycie.

Pewnego ranka budzi się i idzie na statek. Nie wie, gdzie jest. Wstaje i widzi nieznajomego w mundurze.

OSOBA MUNDUROWA: Muszę ci pomóc dostać się na dolne pokłady.

Prowadzi go do pierwszej klasy i umieszcza w boksie. Usypia go i zaczyna czytać historię. Pozostali pasażerowie budzą się i zaczynają panikować. Bohater budzi się i widzi wszystko i wyjmuje broń z kabury.

KRZYKI: ZOSTAW MNIE W NOCY!

Bohater wstaje i strzela szklanką w ścianę. Mężczyźni i kobiety zamarzają ze strachu, a bohater strzela im wszystkim w głowę.

Podchodzi do drewnianych drzwi i chwyta tragarza za gardło.

PORTER: Jestem z łodzią, skurwiele.

Puszcza go i przykłada pistolet do twarzy bohatera.

BOHATER: Kim jesteś?

Wyciąga przed siebie list.

HERO: To się kończy.

Przystawia pistolet do głowy i pociąga za spust.

• • •

Bohater został królem. Siedzi z królową na ławce. Patrzą na piękny zachód słońca i śmieją się. Reszta poddanych króla ustawia się przed nimi. Patrzą na nich oczami pełnymi chciwości.

STRAŻNIK RZĄDOWY: Czego chcesz, człowieku?

KING: To kraj, a nie miejsce do zadawania pytań. Jesteś tutaj, aby dostać to, czego chcesz.

Król sięga do swoich szat i pokazuje im, nad czym pracuje. Mała maszyna.

STRAŻNIK RZĄDOWY: Co to kurwa jest?

KING: Najpotężniejsza broń na świecie.

STRAŻNIK RZĄDOWY: Proszę, zabierz to gówno. To nie jest prawdziwe. Jestem agentem DEA.

KING: Rozejrzyjcie się, skurwysyny. Patrzysz na to niebo, patrzysz na tę planetę. To wszystko dzięki temu, co stworzyliśmy.

Król naciska przycisk na małej maszynie. Maszyna zapala się. Ma mały promień u góry. Król zaczyna otwierać promień.

BRZĘCZYK. BRZĘCZYK.

KING: Muszę wysadzić ten dom na kawałki.

BRZĘCZYK. BRZĘCZYK. BRZĘCZYK.

KING: Odejdź. Wracaj do swoich domów.

BRZĘCZYK. BRZĘCZYK. BRZĘCZYK.

Ludzie zaczynają uciekać. Król pociąga za spust małej maszyny.

BRZĘCZYK. BRZĘCZYK. BRZĘCZYK.

Wszystkie znikają. Horyzont zaczyna się rozdzierać, a słońce znika w dziurze w niebie. Księżyc zajmuje jego miejsce. Zaczyna ciemnieć.

Przyjaciele Bohatera jednak pozostają.

A więc koniec.

W historii bohater długo czytał. Całość książki. Szedł ulicami i był świadkiem krajobrazu, ale pod koniec tego wszystkiego stanął przed dwoma wyborami:

1. Idź na brzeg i zmierz się z jego mrocznymi uczuciami. Lub

2. Co by się stało, gdyby dostał drinka.

Wypił drinka i miał dwa wspomnienia. Po pierwsze, powinien być lepszy. Po pierwsze, że nie był i będzie musiał z tym żyć. Cienie odebrały mu życie. Serce Bohatera biło wściekle i upuścił butelkę. Plusk był słyszalny w całej zatoce.

KONIEC.